Pan Jezus, wzywając św. Faustynę do modlitwy w godzinie Miłosierdzia (czyli o godz. 15), powiedział: Przypominam ci, córko Moja, że ile razy usłyszysz, jak zegar bije trzecią godzinę, zanurzaj się cała w miłosierdziu Moim, uwielbiając i wysławiając Je; wzywaj Jego wszechmocy dla świata całego, a szczególnie dla biednych grzeszników, bo w tej chwili zostało na oścież otwarte dla wszelkiej duszy. W godzinie tej uprosisz wszystko dla siebie i dla innych; w tej godzinie stała się łaska dla świata całego - miłosierdzie zwyciężyło sprawiedliwość. (Dz. 1572) Na podstawie tego fragmentu niektórzy „interpretatorzy” twierdzą lekkomyślnie, że sprawiedliwość Boga została wręcz unicestwiona przez Jego Miłosierdzie, a więc nasze grzechy nie będą w ogóle karane…

Jest to wyjątkowo perfidna pułapka Złego, bowiem trzeba pamiętać, że sprawiedliwy Bóg nie przestaje być Ojcem Miłosierdzia, tak samo, jak będąc miłosierny, nie rezygnuje ze sprawiedliwości. Nie pozwala Mu na to miłość do człowieka i jego wolnej woli. Istota ludzka ma dla Boga zbyt dużą wartość, by jej niecne występki traktować pobłażliwie. Pamiętajmy, że Bóg traktuje człowieka poważnie.

Św. Faustyna pisze w Dzienniczku, że Bóg chce, żeby cała ludzkość poznała prawdę o Jego Miłosierdziu. Mało tego - „purytański” brak wiary w Miłosierdzie rani Go w wyjątkowy sposób i nietrudno zgadnąć, że będzie poddany surowemu osądowi Bożej sprawiedliwości: Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopokąd się nie zwróci z ufnością do Miłosierdzia Mojego. O, jak bardzo Mnie rani niedowierzanie duszy. Taka dusza wyznaje, że jestem święty i sprawiedliwy, a nie wierzy, że jestem miłosierdziem, nie dowierza dobroci Mojej. I szatani wielbią sprawiedliwość Moją, ale nie wierzą w dobroć Moją. Raduje się serce Moje tym tytułem miłosierdzia. Powiedz, że miłosierdzie jest największym przymiotem Boga. Wszystkie dzieła rąk Moich są ukoronowane miłosierdziem. Zbawiciel mówił też, że w sposób szczególnie bolesny dotyka Go nieufność osób duchownych: Nieufność dusz rozdziera wnętrzności moje. Jeszcze więcej mnie boli nieufność duszy wybranej. Pomimo niewyczerpanej miłości mojej - nie dowierzają mi, nawet śmierć moja nie wystarcza im. Biada duszy, która ich nadużyje. (Dz. 50)

więcej tutaj: http://www.pch24.pl/milosierdzie-i-sprawiedliwosc,13909,i.html


źródło: www.pch24.pl