- były piłkarz i reprezentant Polski: Wszystkich zachęcam, aby nie wstydzili się znaku krzyża. Wiem, że nie jest to łatwe, ale to jest naszym obowiązkiem: byśmy się krzyża nie wypierali.

Chciałbym się podzielić z wami świadectwem związanym z wydarzeniami które przytrafiły mi się w dniach 2-4 marca 2012 roku a które sam jakby zapoczątkowałem? Od pewnego czasu (od wakacji 2011 w sumie) Jestem związany ze Spotkaniem Młodych w Wołczynie, które odbyło się na tych wakacjach już 19-sty raz. W okresie między głównymi spotkaniami odbywają się rekolekcje pt. ?Wołczyn w Krakowie?, które organizowane są u Kapucynów w dzielnicy Krakowa- Olszanicy. Oczywiście przez braci Kapucynów. W niedzielę (4 marca) skończyły się właśnie takie rekolekcje pod nazwą WwK 6 (Wołczyn w Krakowie po raz 6-ty). Pragnienie Chciałem wtedy bardzo pojechać na te rekolekcje wielkopostne lecz niestety nie maiłem na pociąg? Miałem tylko 25 PLN na same rekolekcje? Myślałem, że może do czasu tych rekolekcji uda mi się uzbierać fundusze? Niestety? w dniu rekolekcji okazało się, że mam tylko na pokrycie samych rekolekcji. Ponieważ bardzo chciałem tam jechać, nie czekając wiele, zacząłem się pakować. Miałem przygotowany plecak, karimatę i śpiwór. W plecaku miałem wszystko to co mi było potrzebne: poczynając od bielizny przez spodnie, jakąś bluzkę i podkoszulki a kończąc na menażce, niezbędniku, nożu i Piśmie Św. Mój plan był prosty ? jadę autostopem i wracam autostopem i nie dbam o to co się będzie dziać ? wszystko powierzam Bogu. Plany się trochę zmieniły, gdy pewna osoba z rodziny ukryła mi plecak i śpiwór nie chcąc bym jechał bo jak twierdziła ? to niebezpieczne? To sprawiło, że ogień się we mnie zapalił i pewność i upór, że do Krakowa jednak dojadę. Nie czekając chwili wziąłem karimatę i 2-ie mniejsze torby gdzie wsadziłem najpotrzebniejsze rzeczy ? bieliznę, bluzę z kapturem, pastę i szczoteczkę do zębów, żel pod prysznic, kamerę, mp4, coś do pisania i te 25 PLN plus parę zł na MPK. Pomyślałem ? od tej pory jestem Twój Panie. Droga Wyszedłem z domu. Wsiadłem do autobusu słuchając Infected Mushrooms. Chwilę później znalazłem się w galerii Nowy Świat, przy drodze wyjazdowej z Rzeszowa a skierowanej w kierunku Krakowa. W jakimś sklepie odzieżowym zaopatrzyłem się w dużą tekturę i marker, którym napisałem na kartonie ? KRAKÓW. Następnie wstąpiłem jeszcze do Sephory, by pachnieć jako tako. Wyszedłem z galerii? Znalazłem dogodne miejsce do łapania stopa i czekałem? 10, 20, 30 minut? Niecierpliwiłem się? Pomyślałem- będę tu stać do późnej nocy i jestem tego całkowicie pewien! Patrząc po rejestracjach, zauważyłem, że sporo ludzi jedzie do Krakowa (bo wiele samochodów miało Krakowskie oznaczenia). Niestety nikt się nie raczył zatrzymać. Traciłem, nadzieję i było mi zimno? Zerknąłem na zegarek ? minęła już 45 minuta a w KrK już powoli rozpoczynało się spotkania? Pomyślałem ? trudno ? nie poddam się! Czekałem dalej? W pewnym momencie ktoś się zatrzymał (myślałem, że pewnie się zatrzymuje na przystanku, bo przystanek był obok). Po paru sekundach, jednak słyszę wołanie i pytanie ? no wsiadasz?? Serce zabiło mi mocniej.. Nie czekając wiele zdjąłem plecak i torbę, wsadziłem karton na tylne siedzenie Audi sedana i usadowiłem się na przednim siedzeniu. Przedstawiliśmy się sobie. Mężczyzna nazywał się Adam (imię zmienione) i wyglądał na młodego może zaraz po studiach? Ale wkrótce okazało się, że jest o wiele starszy, ma żonę i trójkę dzieci. Ma własną firmę budowlaną i jak stwierdził ? ma wszystko co mu potrzeba do szczęścia. Zapytał się dokąd jadę, a ja odparłem na to, że do Krakowa Olszanicy do Kapucynów na Rekolekcje? Adam odpowiada mi na to, że nie jest wierzącym i że Bóg jest narzędziem dla Kościoła, by manipulować ludźmi i wyciągać od nich między innymi pieniądze? Ja odparłem na to, że nie koniecznie tak jest? Że ja ogólnie opieram się na twierdzeniu Pascala i to mnie trzyma przy kościele. Poza tym, uważam, że kościół to najlepsza religia spośród dostępnych, że w żadnej innej nie znajdziesz zasady, że ON CIĘ KAMIENIEM A TY GO CHLEBEM. I mimo to, że Kościół ma wady to staram się wierzyć w Boga i chcę go doświadczać. Dlatego też porwałem się na podróż do Krakowa mając przy sobie tylko tyle, by pokryć rekolekcje. Jadąc do Krakowa poruszaliśmy bardzo wiele tematów m. in. dowiedziałem się, że Adam ma również i trzy kochanki? ale pozwólcie, ze pominę ten wątek bo nie to jest ważne. po ok 2,5 h dotarliśmy do KrK. U celu? Adam wysadził mnie na parkingu przy Galerii Krakowskiej. Stąd miałem już blisko do przystanku. Po dłuższym czekaniu na autobus (jak zwykle zapomniałem sobie jaki to numer jedzie do Olszanicy), wsiadłem do upragnionego 152. Po ok pół godziny dojechałem do szkoły, zapłaciłem, zakwaterowałem i zapisałem. Znalazłem sobie się tam gdzie zwykle (na korytarzu, bo tam miałem kontakt, o prowizoryczną półkę zrobioną z gablotki na ogłoszenia). Wykombinowałem sobie śpiwór od braci, menażkę i ręcznik. (Tych rzeczy nie miałem bo zostały w głównym plecaku). I tak zaczęły się moje rekolekcje. W pierwszym dniu było czuwanie na głównej sali (sali gimnastycznej), przy akompaniamencie zespołu muzycznego (ślicznie grali!). Wtedy to ze łzami w oczach dziękowałem za to, że dojechałem do Krakowa cały i zdrowy. Wtedy to powierzyłem Bogu cały ten pobyt w Krakowie i rekolekcje oraz wszystkie bliskie osoby memu sercu. W tym czasie była też możliwość spowiedzi, z której początkowo nie chciałem skorzystać? Jednakże przemogłem się i nie żałuję. To była jedna z najpiękniejszych chwil podczas mojego pobytu w KrK. Spotkałem wiele osób bliskich mojemu sercu do których czułem sympatię. Wiele osób tez pierwszy raz w życiu widziałem? Kolejny dzień był dniem kiedy to równie silnie doświadczyłem Boga. To był moment podczas Eucharystii. Poczułem, że chcę służyć podczas mszy Św. i tak też się stało. Poczułem niewysłowioną radość? Było wiele niezwykłych momentów ale pozwólcie, że je pominę bo zajęłoby to baaardzo dużo miejsca a wiem, że niektórzy już i tak spasowali. Oczywiście chciałem też pomagać w samej organizacji spotkania czy sprzątaniu po spotkaniu i to czyniłem. Chciałem być w porządku wobec wszystkich. W drugim dniu po Eucharystii u Kapucynów w Krakowie wyszliśmy na Rynek i tam zrobiliśmy flashmob polegający na machaniu chustami do hejnalisty (które miały kolor żółty i wydrukowany symbol rekolekcji). Ku naszej radości po zagraniu hejnału, hejnalista odmachał nam swoją trąbką! =D mieliśmy też koperty z wybraną siglą z Pisma Św. i wręczaliśmy je przypadkowo napotkanym ludziom. Niestety znając moją zapominalskość, ja nie wziąłem ze szkoły swojej koperty. (dałem ją po spotkaniu, gdy szedłem na dworzec PKP jakiejś dziewczynie). No ale nie uprzedzając faktów. W ten dzień też przeszedłem poważną rozmowę z jednym z ojców? Ten dialog dał mi wiele do myślenia? W sobotę wieczorem (z racji że to była druga i ostatnia noc) mogliśmy dłużej sobie posiedzieć w nocy a dokładnie do 24:00. Ja grałem z grupką w tzw długopis. Po 24:00 dostaliśmy pozwolenie od jednego z braci, że możemy jeszcze grać, ale żebyśmy byli cicho. graliśmy tak do 1:00 ale potem już przyszedł brat i kazał iść już spać. My natomiast przemieściliśmy się do pomieszczenia które było w miarę ukryte i tam graliśmy w mafię. Oczywiście nie było idealnej ciszy więc szybko nas wytropiono no i musieliśmy kończyć zabawę. Ostatni dzień (niedziela) przeszedł bardzo szybko. Kulminacyjnym dniem była Msza Św. którą też bardzo mocno przeżyłem. Po Mszy był czas na pakowanie się i pożegnania. Był też smaczny bigos (mimo, że chleb się skończył). Tak się złożyło, że znalazły się też jakimś cudem pieniądze na pociąg powrotny (darczyńcy baaardzo dziękuję!). Po obiedzie zostałem po to aby jeszcze posprzątać szkołę. W podziękowaniu dostaliśmy wołczyńskie skarpety od pewnego brata =D! Czas powrotu? Na dworzec PKP wracałem z Alą. Tam nasze drogi się rozdzieliły i każdy poszedł na swój pociąg. Ponieważ miałem resztę z pieniędzy z bilety i parę swoich groszy zaopatrzyłem się w drożdżówki i wodę na podróż. Potem okazało się, że mój pociąg był opóźniony 70 min! a po 70 minutach okazało się, że jednak opóźnienie wzrośnie do 120 min! (opóźnienie było związane z tym tragicznym wypadkiem i zderzeniem się pociągów dzień wcześniej ? 16 ofiar śmiertelnych). Gdy już nadzieje na to, że doczekam się swojego pociągu we mnie gasły, poznałem trójkę młodych ludzi (Mariusza, Olę i Mateusza ? imiona zmienione) którzy też czekali na ten skład co i ja? Jak się potem okazało pociągiem miał jechać tylko jeden chłopak (Mariusz) natomiast Mateusz i Ola tylko mu towarzyszyli. Dowiedziałem się, że Ola jest siostrą Mariusza. W pewnym momencie dzwoni telefon Mariusza? Mariusz się dowiaduje, ze jedną z tych 16 osób które zginęły w wypadku pociągów jest jego znajomy?Wszyscy posmutnieliśmy a Ola zaczęła ze łzami w oczach pocieszać Mariusza? Pociąg nie przyjeżdżał? Ola, Mariusz i Paweł chcieli już odchodzić? Ja nie mając pieniędzy chciałem zostać i czekać dalej. Ola zaproponowała, że wszyscy się złożą na kolejny bilet dla mnie (miałem możliwość przenocowania u swojej cioci w Wieliczce). Pomyślałem sobie- Boże dziękuję Ci za tych dobrych ludzi! I w tym momencie nadjechał nasz pociąg! Oddaję te 10 pln i wsiadam do pociągu? Wybieram pierwszy przedział i co się okazuje? Siedzi w nim moja koleżanka (i przyjaciółka mojej byłej dziewczyny). Jak się potem okazało ? ona (moja była) tez siedziała w tym samym przedziale, tylko wysiadła akurat w Krakowie a obie dziewczyny jechały z Warszawy. Pomyślałem sobie, że jestem na dobrej drodze i wiedziałem, że to droga którą chciał, żebym szedł Bóg?